Beschikking in een testament waarmee sommige goederen of geldsommen door de erflater bij overlijden aan bepaalde personen of instellingen (lbijvoorbeeld een goed doel) worden toegekend (nagelaten). Met andere woorden: een vorderingsrecht dat erflater bij testament aan een of meer personen of instellingen toekent door een wilsbeschikking.
De ontvanger van een legaat wordt de legataris genoemd. De legataris is geen erfgenaam, hij heeft een vordering op de erfboedel.
Zie ook: stamvermogen, nalatenschap, erfenis, schenking met de koude hand, goed doel, algemeen nut beogende instelling, endowment fund, fondsenwerver.
 Tip anderen
|
